Μαριναλέντα. Οταν η Ουτοπία γίνεται πραγματικότητα.

Η Μαριναλέντα είναι μια κοινότητα στην Ανδαλουσία, που πολλοί χαρακτηρίζουν ως σοσιαλιστική όαση, αφου είναι απαλλαγμένη ολοκληρωτικά απο την καπιταλιστική λογική, η οποία κυριαρχεί σε ολόκληρο τον κόσμο , υιοθετεί ένα μοντέλο οικονομίας όπου τα κέρδη δεν έχουν καμιά σημασία και η γή ανήκει μόνο σε αυτούς που τη δουλεύουν.

Πως όμως είναι δυνατόν  ένα χωριό 2.600 κατοίκων να χαράζει τη δική του οικονομική πολιτική ;  Ολα ξεκίνησαν το 1979 όταν δήμαρχος εξελέγη στην Μαριναλέντα ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο. Το 1986, έπειτα απο 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων, κυρίως απο τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει απο ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γής και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό απο τον οποπίο ζεί σήμερα σχεδόν όλο το χωριό.

Στον συνεταιρισμό Εl Humoso οι συνεταίροι εργάζονται 6,5 ώρες την ημέρα, απο τη Δευτέρα ως το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδομάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό ο οποίος ανέρχεται γύρω στα 1.500 ευρώ, ανεξάρτητα απο τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές ( ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λ.π.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολλή χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άντρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν δουλειές και γιαυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι.

Σε αυτή λοιπόν την κοινότητα τόσο ο δήμαρχος όσο και οι κάτοικοι του χωριού εφαρμόζουν μια συμμετοχική δημοκρατία. Καθοριστικό όργανο που αποφασίζει απο το ζήτημα της φορολογίας μέχρι τις δημόσιες επενδύσεις  και δαπάνες που θα πραγματοποιηθούν, αποτελεί η Γενική Συνέλευση της κοινότητας, με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, ή άλλων διακρίσεων. Οπως υποστηρίζει και ο δήμαρχος δεν μπορεί να υπάρχει ισότητα στην πολιτική αν δεν υπάρχει πρώτα ισότητα στην οικονομία. Αξίζει να σημειωθεί οτι ο δήμαρχος Γκορντίγιο εκλέγεται εδώ και τρείς δεκαετίες και εκλογές πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρόνια.

Σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις η αστυνόμευση αποτελεί σπατάλη καθώς οι κάτοικοι έχουν καταφέρει να αναπτύξουν σχέσεις εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας καθώς επίσης και συντροφικότητας. Δικαστήρια και φυλακές δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας αιρετός λαϊκός δικαστής που αντιμετωπίζει παραβατικές συμπεριφορές χωρίς ποινές και τις προσωπικές διαφορές τις λύνει με νουθεσίες. Μοναδικό κέντρο αποφάσεων για όλα οι γενικές συνελεύσεις, τακτικές και έκτακτες. Το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία είναι αναφαίρετο αν και δεν υπάρχει ιερέας, τις όποιες ανάγκες δημιουργούνται τις καλύπτει ιερέας απο διπλανά χωριά.

Στη Μαριναλέντα η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Η ατομική ιδιοκτησία και οι σχέσεις εκμετάλλευσης που διέπουν τις κοινωνίες μας  αποτελούν άγνωστες λέξεις για του κατοίκους τις Μαριναλέντας. Η απελευθέρωση και ολοκλήρωση των μελών της κοινότητας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Το όραμα της σοσιαλιστικής κονωνίας δεν αποτελεί μια απλή εικόνα απο το μέλλον. ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΒΛΑΣΗΣ.