Κοτσαμπάμπα. Εναλλακτική διάσκεψη κορυφής για το κλίμα .

Νέο παλμό απέκτησε το παγκόσμιο εναλλακτικό κίνημα, για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης και την απειλή της κλιματικής αποσταθεροποίησης, στην Αντισύνοδο της Βολιβίας. Περισσότερα απο 30.000 άτομα πήγαν  στην Κοτσαμπάμπα για να ανταλλάξουν ιδέες και να συντονίσουν τις δράσεις τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε δήλωσαν συμμετοχή 35.151 σύνεδροι, οι περισσότεροι προερχόμενοι απο την Βολιβία. Περίπου 10.000 άτομα είχαν φτάσει  απο 141 χώρες. Για τέσσερες μέρες ο χώρος του Πανεπιστημίου της Τικιπάγια, στη Βολιβία, γέμισε απο νιάτα και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Την τελική διακήρυξη την  επεξεργάστηκαν 17 ομάδες εργασίας. Στο στάδιο της Κοτσαμπάμπα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τζάβες θα καταγγείλει την εκβιαστική πολιτική των ΗΠΑ, που απέσυρε την βοήθεια που είχε υποσχεθεί στο Εκουαντόρ, και τη Βολιβία, επειδή υποστηρίζουν ανεξάρτητες θέσεις στη ζήτημα της πολιτικής για το Κλίμα.

Χαρακτηριστική ήταν η ομάδα εργασίας του «Δικτύου για την Κλιματική Δικαιοσύνη», στην οποία συμμετείχε και το Σωματείο Αγροτών «Βία Καμπεσίνα» και άλλες ομάδες δράσης και είχε ως θέμα την οργάνωση της παγκόσμιας εβδομάδας δράσης, που θα γίνει τον Οκτώβρη.

 Η «Ομάδα εργασίας 18», που ασκεί κριτική στην  κυβέρνηση, ύστερα απο εντολή άνωθεν αναγκάστηκε να κατασκηνώσει έξω απο τον πανεπιστημιακό χώρο.. Ομως οι ιθαγενείς δεν υποχωρουν εύκολα. Αντιστέκονται στα αναπτυξιακά σχέδια της κυβέρνησης και στις καταστροφικές για το περιβάλλον εξορύξεις  και γεωτρήσεις για άντληση πετρελαίου, που επιχειρούν και οι αριστερές κυβερνήσεις  της Λατινικής Αμερικής. Ενα βασικό στέλεχος των γηγενών ο Αιμάρα Ραφαέλ Κουίσπε, κατάφερε να βρίσκεται στο προεδρείο της επίσημης ομάδας εργασίας, έτσι η απαίτησή τους για προηγούμενη δεσμευτική ερώτηση των ενδιαφερομένων, πριν αποφασιστούν οποιαδήποτε έργα, εμφανίζεται στο κείμενο της τελικής διακήρυξης.

Οπως δήλωσε ο γερμανός ακτιβιστής Τάτζιο Μύλλερ, του Δικτύου για την Κλιματική Δικαιοσύνη,  η διαφορά της τωρινής συνάντησης σε σχέση με τα παγκόσμια κοινωνικά φόρα, είναι οτι η βαρύτητα της κυβέρνησης στη Βολιβία είναι πιο ισχυρή. Ομως όταν σε κάποιες ομάδες εργασίας κομματικά στελέχη επιχείρησαν να κατευθύνουν τις συζητήσεις  απέτυχαν παταγωδώς. Την ίδια τύχη είχε και η βολιβιανή πρόταση για τη δημιουργία μιας νέας κεντρικής οργάνωσης με τη συμμετοχή κοινωνικών κινημάτων. Η απάντηση ήταν οτι κάτι τέτοιο θα πρέπει να είναι το επιστέγασμα μιας διαδικασίας και όχι η αφετηρία  της.

Οι ακτιβιστές και οι αριστερές κυβερνήσεις θα προχωρήσουν με καταμερισμό καθηκόντων. Η Βολιβία, η Κούβα και η Βενεζουέλα υποσχέθηκαν να φέρουν τη «Συμφωνία των Λαών»  απο την Κοτσαμπάμπα,  στην προετοιμασία  της επόμενης διάσκεψης για το κλιμά του ΟΗΕ, που θα γίνει, το Δεκέμβρη , στο Κανκούν του Μεξικού.

Αν και πολλοί ακτιβιστές δεν τρέφουν ιδιαίτερη εκτίμηση ή αυταπάτες για της συνόδους κορυφής, παρόλα αυτά αποφάσισαν να συμμετέχουν για να μην απομονωθεί το κίνημα. Οπως είπε ο Εβο Μοράλες «δεν πρέπει να αγνοήσουμε το Κανκούν πρέπει να πάμε και να προσπαθήσουμε να πείσουμε, να εξηγήσουμε  και να ακουστούμε ώστε  όλος ο κόσμος να πληροφορηθεί και να υποχρεωθούν οι βιομηχανικές χώρες να σεβαστούν  τις θέσεις των κοινωνικών κινημάτων». Οσο για τον Ούγκο Τζάβες ήδη μιλαει για τη «Μάχη του Κανκούν».

Ας δούμε όμως καποια σημεία απο τη Συμφωνία των λαών.  Η τελική διακήρυξη, των 18 ομάδων εργασίας, διατυπωμένη σε δέκα σελίδες, είναι ακόμη πιό ριζοσπαστική, σε κάποια σημεία, και απο τις αριστερές λατινοαμερικάνικες κυβερνήσεις. Η κριτική συνοψίζεται στα εξής σημεία : Οι αγροτικές επιχειρήσεις  που παράγουν τρόφιμα  για την αγορά  και όχι για τις διατροφικές ανάγκες  των ανθρώπων, θεωρούνται  οι βασικοί υπαίτιοι της κλιματικής αλλαγής. Οι καλλιέργειες φυτών για βιοκαύσιμα,  το εμπόριο ρύπων, η γενετική τεχνολογία, και οι μονοκαλλιέργειες,  όλα μαζί, αποτελούν λανθασμένες  λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Τα μεγάλα έργα υποδομών,  και εξορρύξεων απειλούν την ύπαρξη των ινδιάνικων και των  αγροτικών κοινοτήτων.

Οι απαιτήσεις των συνέδρων που απευθύνονται προς τα βιομηχανικά κράτη επικεντρώνονται στην μείωση στα μισό των εκπομπών αερίων, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και την πληρωμή 6% των ετήσιων κρατικών εσόδων σε ένα παγκόσμιο ταμείο,  για το κλίμα. Ενα παγκόσμιο δημοψήφισμα θα έπρεπε να αποφασίσει για την χρησιμοποίηση των αμυντικών δαπανών για την προστασία του κλίματος, που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή στον πλανήτη.

Τέλος προτείνεται η δημιουργία ενός  Δικαστήριου για το κλίμα. Επιχειρήσεις και κυβερνήσεις  θα πρέπει να μπορούν να κατηγορηθούν και να τιμωρηθούν απο ένα Παγκόσμιο δικαστήριο για το κλίμα.

Ολες οι πληροφορίες που έχουμε μέχρι τώρα, δείχνουν οτι η Εναλλακτική Διάσκεψη στη Βολιβία ήταν μια πολλή πετυχημένη και ενθαρρυντική αντίδραση στην αποτυχημένη Διάσκεψη του ΟΗΕ, στην  Κοπεγχάγη.