Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ.

Ενώ συνεχίζεται η παγκόσμια ανησυχία για τους κινδύνους απο τα πυρηνικά εργοστάσια της Ιαπωνίας αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στη διεθνή πολιτική αντιμετώπιση του θέματος των πυρηνικών εργοστασίων που είχαν αποκτήσει μεγάλη επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό και είχαν εμφανιστεί έντεχνα απο το πυρηνικό λόμπυ ως η μόνη σίγουρη, καθαρή και φιλική προς το περιβάλλον μορφή παραγωγής ενέργειας..

Ειναι γνωστή η παλινωδία της γερμανικής κυβέρνησης που αφού είχε εγκρίνει την παράταση λειτουργίας των παλιών εργοστασίων μετά το ατύχημα της Φουκουσίμα υπόχώρησε και αποφάσισε την προσωρινή αναστολή της σχετικής απόφασης. Η βεβιασμένη απόφαση δεν εμπόδισε την εκλογική κατακρύμνιση της κυβέρνησης στις εκλογές της Βάδης Βυτεμβέργης που ανέδειξε το κόμμα των πράσινων, με την αγωνιστική του παράδοση ενάντια στα πυρηνικά, σε πρώτη δύναμη !

Ακόμη πιο χαρακτηριστική μπορεί να θεωρηθεί η επίσημη πολιτική για τα πυρηνικά της Βραζιλίας που παρουσιάζει τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες και με την έγκριση και λειτουργία πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ενέργειας , σε ποσοστό μόνο 3% της συνολικής ενέργειας,  παρά τις τεράστιες δυνατότητες για αξιοποίηση των ΑΠΕ. Ηδη απο το 2006 ο πρώην πρόεδρος της χώρας είχε εγκρίνει πρόγραμμα λειτουργείας τριών πυρηνικών εργοστασίων με το επίχείρημα οτι με τον τρόπο αυτό η χώρα θα ήταν σε θέση να προστατεύει, με τη χρήση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, τις τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που βρίσκονται στις ακτές του Ατλαντικού ! Η αλλαγή της προεδρίας και η ανάληψη της προεδρίας απο την κα  Ντίλμα Ρούσσεφ δεν σήμανε και αλλαγή πολιτικής σχετικά με την λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων.

Παρόμοια είναι η πολιτική αντιμετώπιση του θέματος των πυρηνικών εργοστασίων και στην Φιλανδία. Παρόλο που το ατύχημα της Ιαπωνίας έφερε το θέμα στη συνείδηση των Φινλανδών, η κυβέρνηση σκοπεύει να συνεχίσει την κατασκευή δύο νέων εργοστασίων με το φοβερό επιχείρημα οτι « αυτό που έχει εγκριθεί έχει εγκριθεί!». Το ενδιαφέρον είναι οτι οι Φινλανδοί δείχνουν μεγάλη εμπιστοσύνη στην ασφάλεια των αντιδραστήρων τους και στην προεδρίνα τους που είναι υπερ της πυρηνικής ενέργειας. Πάντως μετα το ατύχημα της Φουκουσίμα πρόσφατη σφυγμομέτρηση έδειξε οτι ο μισός πληθυσμός είναι κατά της δημιουργίας πέντε νέων αντιδραστήρων.Οι τέσσερες αντιδραστήρες που είναι σε λειτουργία, εδώ και 30 χρόνια, δεν κινδυνεύουν απο σεισμούς και τσουνάμι, όμως  μια πιθανή πτώση αεροπλάνου στις εγκαταστάσεις θεωρείται  ένα αποδεκτό ως «αναπόφευκτο.. ρίσκο».

Στην Ινδία και μετά το πυρηνικό ατύχημα της Ιαπωνίας οι γνώμες είναι διχασμένες. Κάποιοι θεωρούν οτι η χώρα δεν είναι σε θεση να αντιμετωπίσει σε ώρα ανάγκης πολύ μικρότερα ατυχήματα. Οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας ισχυρίζονται οτι η κοινή γνώμη εγκρίνει  το ενεργειακό πρόγραμμα της κυβέρνησης αφου μέχρι σήμερα δεν έγινε κανένα ατύχημα σε ινδικά πυρηνικά εργοστάσια. Ειδικοί αμερικανοσπουδασμένοι επιστήμονες όμως το αμφισβητούν αναφέροντας πολυάριθμα μικρά ατυχήματα που αποκρύπτονται απο τον πληθυσμό. Το 1994 χρειάστηκε ένας αντιδραστήρας να πλημυρίσει για να ψυχθεί, όπως συμβαίνει σήμερα στην Φουκουσίμα.

Πολλοί φοβούνται οτι το παράδειγμα της Ιαπωνίας δεν πρόκειται να επηρεάσει την Ινδική κυνβέρνηση που ετοιμάζεται να ενισχύσει το πρόγραμμα παραγωγής ενέργειας απο πυρηνικά εργοστάσια που έχει σήμερα ισχύ 4.000 μεγαβάτ σε 20.00 μεγαβάτ  μέχρι το 2020 και 63.000 μεγαβάτ το 2032. Σήμερα τα εργοστάσια αυτά παράγουν το 3% της ηλεκτρικής ενέργειας που επιδιώκεται να αυξηθει στα 25%, μέχρι το 2050.

Με παρόμοιο αφελή και αισόδοξο τρόπο φαίνεται να αντιμετωπίζεται το θέμα και στο Πακιστάν που μιμείται και ανταγωνίζεται την Ινδία στο θέμα των πυρηνικών εργοστασίων. Σήμερα λειτουργούν δύο αντιδραστήρες με ισχύ 425 μεγαβάτ , όμως μέσα στο χρόνο πρόκειται να συνδεθεί με το ηλεκτρικό δίκτυο ένας αντιδραστήρας, κινεζικής κατασκευής, με ισχύ 300 μεγαβάτ.

Ας μην ξεχνάμε και την Ρωσία, για την οποία η πυρηνική  δύναμη αποτελεί βασικό στοιχείο της εθνικής περηφάνειας και αυτοσυνείδησης. Η χώρα αναδείχτηκε σε υπερδύναμη και  με τη βοήθεια της πυρηνικής ενέργειας. Δεν εκπλήσσει το γεγονός οτι το ατύχημα στην Φουκουσίμα δεν προκάλεσε καμιά ιδιαίτερη αίσθηση και συζήτηση στη Μόσχα. Η κρατικά ελεγχόμενη τηλεόραση μετάδωσε με το σταγονόμετρο πληροφορίες  για το ατύχημα στην γειτονική Ιαπωνία. Παρά το καταστροφικό ατύχημα της Τσερνομπίλ, απο το οποίο υποφέρει ακόμη η Λευκορωσία ο Πούτιν υπέγραψε επιδεικτικά σύμβαση για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο Μίνσκ. Οποιος τολμάει να ασκήσει κριτική στην πυρηνικά κινδυνεύει να θεωρηθεί προδότης αφού τα εργοστάσια αυτά δεν χρησιμεύουν μόνο για την παραγωγής ενέργειας αλλά έχουν και στρατιωτική χρήση, ενισχύοντας το γόητρο της χώρας διεθνώς..

Μέχρι το 2030 ιο Πούτιν σκοπεύει να αυξήσει τον αριθμό των 31 εργοστασίων που λειρουργούν σήμερα σε 40. Ηδη  βρίσκονται υπο κατασκεύην δέκα  εργοστάσια ενώ προβλέπονται άλλα 14. Μέχρι το 2030 το ποσοστό της παραγόμενης ενέργειας απο πυρηνικά εργοστάσια θα ανέβει απο 16 στα 25-30 %. Η Ρωσσία χρησιμοποιεί τον κλάδο των πυρηνικών ως τον πιο ανταγωνιστικό της αφού χρησιμεύει εκτός απο τους πολεμικούς εξοπλισμούς, στα διαστημικά προγράμματά της και την εξαγωγή τεχνογνωσίας στο εξωτερικό, όπως πολύ πιθανόν να συμβεί με το εργοστάσιο στο Ακούγιου που έχει συμφωνηθεί με τον Ερντογάν, ο οποίος  θεωρεί τον κίνδυνο ατυχήματος, όπως δήλωσε κυνικά, ως ένα πιθανό ρίσκο που υπάρχει πάντοτε σε μια μεγάλη επένδυση ..

Ειναι γνωστά τα ενργειακά προγράμματα και τα σχέδια της Β. Αμερικής και της Κίνας ενώ η Ευρωπαική Ενωση φαίνεται να προβληματίζεται αμήχανα για τη στάση που θα πρέπει να τηρήσει μπροστά στον ανήσυχο  και ενημερωμένο ευρωπαϊκό πληθυσμό της ......Το λόγο πιά τον εχει το παγκόσμιο αντιπυρηνικό κίνημα που είναι και τό μόνο που μπορεί να επηρεάσει και να εμποδίσει αποφάσεις και ενέργειες του πανίσχυρου και διαπλεκόμενου πολιτικά ατομικού λόμπυ..για την προστασία των πολιτών και του φυσικού περιβάλλοντος του πλανήτη μας απο την ύβρι της ανεξέλεγκτης πυρηνικής ενέργειας. Η επικράτηση της «αρχής της πρόληψης» και «της προφύλαξης» θα πρέπει να γίνουν κεντρικά  αιτήματα  όλων μας..