Τα τελευταία διεθνή οικολογικά νέα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Ολα τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας δείχνουν οτι θα πρέπει να θεωρείται αδύνατη μια παγκόσμια συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με την εύγλωττη διατύπωση ενός βρεττανού διπλωμάτη : «Οι δυνάμεις που προσπαθούν να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή βρίσκονται σε σύγχυση, περιφερόμενες σε μικρές ομάδες γύρω απο το πεδίο μάχης ενός ηττημένου στρατού». Βασικός παράγοντας θεωρείται το αδιέξοδο στην οργάνωση του ΟΗΕ που ήταν επιφορτισμένη με την επιδίωξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας και άρχισε την προηγούμενη εβδομάδα να αποτιμά τις δεσμεύσεις των κρατών μελών.
Οι περισσότερες χώρες εμφανίζονται να υποστηρίζουν την άποψη οτι μόνο μια νομικά δεσμευτική συμφωνία, που να βάζει αυστηρά όρια στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, θα μπορούσε να αποτρέψει τις χειρότερες συνέπειες απο την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.
Σύμφωνα με τη γνώμη του πρώην εκπροσώπου του πρωθυπουργού της Αγγλίας, John Prescott, και τωρινού υπεύθυνου του Συμβουλίου της Ευρώπης, “μια παγκόσμια συμφωνία στην επόμενη σύνοδο κορυφής για το κλίμα, στο Μεξικό, είναι αδύνατη”. Παρόμοιες απόψεις έχουν διατυπωθεί και σ’αλλες περιοχές του κόσμου. Πρόσφατα η Σουζάννα Κάν, διαπραγματεύτρια της Βραζιλίας στην Κοπεγχάγη ,δήλωσε οτι “το 2010 μπορεί να καταφέρουμε κάποιες επιτυχίες, αλλά πιστεύω οτι μια οριστική συμφωνία είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.”
Συχνά οι σχολιαστές φαίνεται να λησμονούν οτι μια συμφωνία απο μόνη της δεν μειώνει ούτε ένα μόριο διοξειδίου του άνθρακα… Μόνο οι εθνικές πολιτικές μπορούν να το καταφέρουν αυτό…Η μετάθεση της έμφασης απο την παγκόσμια διαπραγματευση στο εθνικό επίπεδο προέκυψε άμεσα απο το αλυτο πρόβλημα της διάσκεψης κορυφής στην Κοπεγχάγη..Οπως είναι γνωστό το πλαίσιο του ΟΗΕ της διάσκεψης για το κλίμα αποδείχτηκε φοβερά δυσκίνητο, αφού παίρνει μόνο ομόφωνες αποφάσεις και απο τα 192 μέλη κράτη..
Ετσι η ομάδα κρατών που είναι υπεύθυνη για την αποτυχία της διάσκεψης της Κοοπεγχάγης, με πρωτοπόρους την Κίνα , την Ινδία και την Αγγλία επιχειρούν να περάσουν την ιδέα οτι μόνο 20-30 αντιπροσωπευτικά έθνη θα ήταν ικανά να πάρουν δεσμευτικές αποφάσεις , με τη βοήθεια και άλλων “αγαθοεργών” οργανισμών όπως είναι οι G20 και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που συνεδρίασε πρόσφατα στο Νταβός…
Αυτή η προσπάθεια συνάντησε την σφοδρή αντίσταση χωρών όπως είναι η Βολιβία και το Σουδάν, που μπλοκάρισαν την συμφωνία της Κοπεγχάγης, μαζί με το Τουβαλού και άλλες μικρές νησιωτικές χώρες που απειλούνται άμεσα απο την κλιματική αλλαγή. Ολες αυτές οι χώρες επιθυμούν να διατηρηθεί το δικαίωμά τους για βέτο σε συμφωνίες που τις θεωρούν αδύναμες.
Δυό νέες εντυπωσιακές πληροφορίες ήρθαν πρόσφατα απο το μέτωπο της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής..και οι δύό απο την Β. Αμερική. Και πρώτα το αμερικάνικο Πεντάγωνο , σε μια στρατηγική του μελέτη, που παρουσιάστηκε στην Γερουσία την προηγούμενη εβδομάδα, χαρακτήρισε, για πρώτη φορά, την υπερθέρμανση του πλανήτη ως αποσταθεροποιητική δύναμη, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά, θεωρώντας οτι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις που είναι απλωμένες σ’ολο τον κόσμο κινδυνεύουν… απο τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής !
Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος Ομπάμα στην απεγνωσμένη προσπάθεια του να περάσει στην αρνητική Γερουσία το νομοσχέδιο για την νέα του περιβαλλοντική πολιτική, έρριξε στο τραπέζι των παζαριών, με τους γερουσιαστές που έρχονται απο πολιτείες που διαθέτουν ορυκτά καύσιμα και πετρέλαια, την υπόσχεση * να επαναφέρει τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργε, που υποσχονται ιας, χτίζοντας όπως είπε “μια νέα γενιά πυρηνικών εργοστασίων που θα είναι ασφαλή και καθαρά. * παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις για το άνοιγμα νέων παράκτιων γεωτρήσεων για πετρέλαιο και φυσικό αέριο και για *συνέχιση των επενδύσεων σε νέες τενολογίες για βιοκαύσιμα και πιό καθαρά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας απο λιθάνθρακα..
Αυτές οι νέες πρωτοβουλίες του Ομπάμα που υπόσχονται εγγυήσεις 54 δισ. Δολλαρίων στην πυρηνική βιομηχανία, μπορεί να ικανοποίησαν τους δημοκρατικούς γερουσιαστές, που επιδιώκουν έναν συμβιβασμό στη Γερουσία, όμως δεν χαροποίησαν σίγουρα τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές της Αμερικής, που άρχισαν να αντιλαμβάνονται οτι οι “πράσινες επενδύσεις” του προέδρου τους μπορεί να αποτελούν, κατα την έκφράση του, “το κλειδί για το οικονομικό μέλλον της Αμερικής” αλλά δείχνουν πόσο δύσκολη εξακολουθεί να παραμένει η επίλυση των σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων που επειδή έχουν πάρει πλανητικό χαρακτήρα απαιτούν μια διαφορετική αντιμετώπιση και μια παγκόσμια συντονισμένη δράση των ενεργών πολιτών για την αντιμετώπισή τους, όσο είναι ακόμη καιρός….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου