ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ
Αμβούργο. «Περιβαλλοντική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» ανακηρύχτηκε, απο την Ευρωπαική Επιτροπή, για το 2011, η πόλη του Αμβούργου. Η επιλογή του Αμβούργου έγινε ανάμεσα σε 35 άλλες υποψήφιες πρωτεύουσες, απο τη Ρίγα μέχρι τη Βαλέντσια, για να χρησιμεύσει ως πρότυπο σε άλλες κοινότητες για να αναπτυχθούν με τρόπο βιώσιμο και αξιοβίωτο.
Η βράβευση υποχρεώνει, τουλάχιστον ηθικά, το Αμβούργο να κάνει ακόμη πιο πολλά για την προστασία των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή στην πόλη κυριαρχεί η αντιπαράθεση σχετικά με την κατασκευή ενός τεράστιου εργοστάσιου παραγωγής ενέργειας με λιθάνθρακα ! Το εγοστάσιο δεν έχει κατασκευαστεί ακόμη και έτσι οι εκπομπές του αγνοήθηκαν απο τούς εκλέκτορες της Ευρωπαικής Ενωσης. Επιπλέον η κυβέρνηση του ομόσπονδου κρατιδίου επιχειρηματολογεί λέγοντας οτι την ενέργεια που θα παραχθεί δεν θα την καταναλώσει το Αμβούργο αλλά θα τροφοδοτήσει το ευρωπαικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Οι πολίτες του Αμβούργου θα αποφασίσουν ποιό είδος ενέργειας θα καταναλώσουν ενώ τα δημόσια κτήρια και οι υπηρεσίες προμηθεύονται οικολογική ενέργεια.
Τα περιβαλλοντικά επιτεύγματα του Αμβούργου μπορούν να γίνουν κατανοητά αν σκεφτούμε οτι στα τελευταία δέκα χρόνια 65.000 κατοικίες θερμομονώθηκαν, η κατανάλωση ενέργειας απο τα νοικοκυριά και τις μικροβιοτεχνίες μειώθηκε, και στις στέγες τοποθετήθηκαν 36.000 τ.μ. ηλιακοί συλλέκτες. Κι όλα αυτά έγιναν με τη βοήθεια κρατικών προγραμμάτων. Η κατά κεφαλήν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα των κατοίκων μειώθηκε κατα 25%, στα τελευταία 15 χρόνια.
Αξίζει ακόμη να αναφερθεί ότι η πόλη διαθέτει πολλά χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων, ενώ οι κάτοικοι προτιμούν να βαδίσουν αποστάσεις που είναι μικρότερες των 5 χιλιομέτρων, 34% χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους, ενώ μόνο 11 % το λεωφορείο και το τραίνο !
Πέρυσι είχε ανακηρυχτεί η Στοκχόλμη πόλη πρότυπο περιβαλλοντικής ποιότητας. Οπως όλα δείχνουν στη χώρα μας θα περάσουν πολλές δεκαετίες μέχρις ότου η Αθήνα να είναι σε θέση να θέσει υποψηφιότητα....
Λουξεμβούργο. Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαίωσε βαυαρό μελισσοκόμο που είχε προσφύγει διαμαρτυρόμενος γιατί το μέλι του είχε μολυνθεί απο την γύρη γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού ΜΟΝ 80, της αμερικάνικης εταιρείας Μονσάντο.
Την διαδικασία της προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε ξεκινήσει ο Χάιντς Μπάμπλοκ, ένας ερασιτέχνης μελισσουργός απο το Αουγκσμπουργκ, που είχε εξοργιστεί όταν η Βαυαρική κρατική υπηρεσία γεωργίας είχε επιτρέψει τη δοκιμαστική καλλιέργεια μεταλλαγμένου καλαμποκιού σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το κτήμα του. Το επιχείρημα των ερευνητών ότι οι μέλισσες δεν ενδιαφέρονται για τη γύρη του καλαμποκιού αποδείχτηκαν λανθασμένο μετά απο σχετική ανάλυση του μελιού, που διαπιστωσε μικρή ποσότητα γενετικά τροποποιημένου γονότυπου.
Ο μελισσοκόμος έκρινε οτι το μέλι του δεν έπρεπε να καταναλωθεί και το έδωσε να καταστραφεί στο εργοστάσιο καύσης αποριμμάτων. Στη συνέχεια προσέφυγε στο δικαστήριο, οπότε η υπόθεση, μετά απο αρκετές δίκες, κατέληξε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Εκεί ο Γενικός Εισαγγελέας, που προετοιμάζει την τελική απόφαση, έκρινε οτι γενότυποι γενετικά τροποποιημένων οργανισμών χρειάζονται ειδική άδεια για να χρησιμοποιηθούν σε τρόφιμα. Το μέλι αυτό δεν επιτρεπόταν να πωληθεί αφού δεν είχε σχετική άδεια να χρησιμοποιηθεί ως τρόφιμο, απο ανθρώπους, το καλαμπόκι της Μονσάντο.
Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου Προστασίας των Μελισσών απο τις τεχνικές της βιοτεχνολογίας η δίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί θα αποτελέσει ένα βήμα στην κατεύθυνση μηδενικής ανοχής και της μικρότερης μόλυνσης τροφίμων απο γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.
Εκουαντόρ. Η αμερικανικη εταιρεία Σεβρόν καταδικάστηκε, στο Εκουαντόρ, σε μια αποζημίωση οκτώ δισεκατομμυρίων δολλαρίων για την περιβαλλοντική καταστροφή που προξένησε σε έκταση 7,4 εκταρίων τροπικού δάσους.
Ο δικαστής Νικόλας Ζαμπράνο δέχτηκε την ομαδική προσφυγή 30.000 ατόμων, μεταξύ των οποίων ήταν και πολυάριθμοι εκπρόσωποι γηγενών που ζούν στα τροπικά δάση. Κατηγορούσαν τη Σεβρόν ότι δηλητηρίαζε το τροπικό δάσος στην περιοχή της επαρχίας Σουκούμπιο, απο το 1970 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 80, με ακάθαρτα πετρελαϊκά απόβλητα.
Ο αρχηγός των γηγενών Γκουιγέρμο Γκρέφα δήλωσε ευχαριστημένος με την δικαστική απόφαση. «Μπορούμε να πούμε στους γείτονες μας και στα θύματα οτι υπάρχει δικαιοσύνη. Θα μπορούν ξανά να ονειρεύονται οτι θα πίνουν καθαρό νερό, χωρίς ίχνη πετρελαίου, όπως πίνανε μέχρι τώρα».
Η Σεβρόν αντίθετα χαρακτήρισε την απόφαση ως άδικη και μη εκτελεστή. Υποστηρίζει οτι η εταιρεία δεν είχε τη δυνατότητα δίκαιης δίκης. Η όλη υπόθεση είχε κατα την άποψη της τακτοποιηθεί με την δράση καθαρισμού της περιοχής απο την Τεξάκο, το 1980, με την δαπάνη 40 εκατομυρίων δολλαρίων. Η Σεβρόν απορρόφησε την Τεξάκο το 2001 και ρίχνει τώρα την ευθύνη στην κρατική εταιρεία Πετροεκουαντόρ, που υπήρξε συνεργάτης της Τεξάκο, εκείνη την εποχή.
Η απόφαση προβλέπει την κατανομή της αποζημίωσης των 8 δισεκατομμυρίων ως εξής : 4,5 δις. να διατεθούν για τον καθαρισμό των εδαφών, 1.4 δις. για την αποζημίωση των ιθαγενών που είχε υποστεί βλάβες η υγεία τους, 600 εκατομμύρια για τον καθαρισμό των πηγών του νερού, που χρησιμοποιούσε η πετρελαϊκή εταιρεία, ενώ άλλα 200 εκατομ. θα διατεθούν, τα επόμενα 20 χρόνια, για την αποκατάσταση της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής.
Επιπλέον η Σεβρόν καταδικάστηκε να ζητήσει δημόσια συγνώμη, που θα δημοσιευτεί στον τύπο ! Διαφορετικά το ύψος της αποζημίωσης που όρισε το δικαστήριο θα διπλασιαστεί σε 16 δις. Οπως είπε ο τολμηρός και πρωτότυπος δικαστής : «Aυτό αποτελεί ενα συμβολικό μέτρο ηθικής αποκατάστασης».
