Ο Ελ Νίνιο προκαλεί… πολέμους και εμφύλιες συγκρούσεις

Σύμφωνα με στατιστική μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  10:46

Το συμπέρασμα της έρευνας είναι τόσο αξιόπιστο ώστε φαίνεται να ισχύει ακόμα κι αν εξαιρεθούν από την ανάλυση αφρικανικές χώρες που παρουσιάζουν μεγαλύτερη τάση για εμφύλιες συγκρούσεις. (File: el-nino-2.jpg )

2Share

emailεκτύπωση  

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Μια νέα αμερικανική έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature ισχυριζεται πως υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στο καιρικό φαινόμενο Ελ Νίνιο και την πιθανότητα εμφύλιων πολέμων και άλλων ένοπλων συρράξεων στις τροπικές χώρες τα χρόνια που αυτό εμφανίζεται

Όπως προκύπτει από την στατιστική μελέτη του Δρ Σόλομον Χσιάνγκ, οικονομολόγου στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, η πιθανότητα εμφύλιου πολέμου στις χώρες που επηρεάζονται από το Ελ Νίνιο εκτινάσσεται από το 3% στο 6% όταν βρίσκεται σε εξέλιξη το φαινόμενο, ενώ αντιθέτως στις χώρες που δεν επηρεάζονται από αυτή την κλιματική μεταβολή, η πιθανότητα παραμένει σταθερή τις τελευταίες δεκαετίες στο 2%.

Οι ερευνητές μελέτησαν τους κύκλους του «Ελ Νίνιο Νότια Ταλάντωση» (ENSO), όπως ονομάζεται επίσημα, της περιόδου 1950-2004 και συνδύασαν τα δεδομένα με εμφύλιες συρράξεις που οδήγησαν στο θάνατο τουλάχιστον 25 ανθρώπων το εκάστοτε έτος. Είδαν ότι στις 90 χώρες που επηρεάζονται από τον Ελ Νίνιο, ο κίνδυνος αναταραχής ήταν διπλάσιος σε σχέση με αυτές, όπου δεν παρατηρούνται σημαντικές αλλαγές. Συνολικά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, το Ελ Νίνιο ενδέχεται να σχετίζεται με το 21% των 240 εμφύλιων συγκρούσεων σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1950 έως το 2004. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εμφύλιες συγκρούσεις στο Τσαν, το Κογκό, την Ερυθραία, την Ινδονησία, τη Ρουάντα, τη Μιανμάρ και τον Νίγηρα στη διάρκεια του ισχυρού Ελ Νίνιο του 1997.

Το φαινόμενο Ελ Νίνιο στον Κεντρικό Ειρηνικό φέρνει ζέστη και ξηρασία στο ένα τρίτο της υδρογείου, κυρίως στους τροπικούς, κάθε 4 με 7 χρόνια. Οι ερευνητές θεωρούν πως τα καιρικά αυτά φαινόμενα επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά επειδή αφενός η ξηρασία του Ελ Νίνιο μειώνει τη διαθεσιμότητα των τροφίμων σε βαθμό που να οδηγεί στη βία, κι αφετέρου επειδή η ζέστη αυξάνει τα κρούσματα βίας. Οι ερευνητές θεωρούν πως η επισιτιστική κρίση που γνωρίζει φέτος το Κέρας της Αφρικής αποτελεί το «ιδανικότερο παράδειγμα» της αλληλεπίδρασης αυτής. «Πριν από δύο χρόνια οι ειδικοί προέβλεψαν το φετινό λιμό στη Σομαλία, όμως η διεθνής κοινότητα δεν έλαβε σοβαρά υπόψη τις προβλέψεις», λέει ο κ. Χσιανγκ.

Ο Ελ Νίνιο, που διαρκεί από εννέα μήνες έως δύο χρόνια, αρχίζει με τη συσσώρευση θερμών υδάτων στη δυτική πλευρά του τροπικού Ειρηνικού Ωκεανού και τη μετακίνησή τους προς τα ανατολικά. Το ρεύμα αυτό μπορεί να προκαλέσει τεράστιες καιρικές μεταβολές, όπως καύσωνα ή ξηρούς ανέμους σε μεγάλο τμήμα της Αφρικής, της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας και της Αυστραλίας. Το Ελ Νίνιο είναι το ένα άκρο μιας κλιματικής ταλάντωσης στον Ειρηνικό: το άλλο άκρο είναι το φαινόμενο Λα Νίνια, που φέρνει χαμηλότερες θερμοκρασίες, βροχές και, όπως φαίνεται, ειρήνη και ομόνοια.

Σήμερα η ψηφοφορία για τις αλλαγές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Στη μία το μεσημέρι θα διεξαχθεί η ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στο μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Η συζήτηση επί του νομοσχεδίου συνεχίζεται για δεύτερη ημέρα και θα ολοκληρωθεί αργά το απόγευμα.

Τη διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας είχε ζητήσει ο ΛΑΟΣ.

Επιστροφή

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ STANDARD & POOR'S, MOODY'S ΚΑΙ FITCH

Η ακτινογραφία των 3 οίκων αξιολόγησης

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ioannou@enet.gr

Η ιστορία των πιο γνωστών οίκων αξιολόγησης, δηλαδή των S&Ρ, Moody's και Fitch, δεν συνοδεύεται από λαμπρές επιτυχίες.

Αντίθετα, οι αποτυχίες τους (όπως, για παράδειγμα, η υψηλή βαθμολογία που έδιναν στο αξιόχρεο της Lehman, που χρεοκόπησε ή γενικότερα των χρηματοοικονομικών προϊόντων με αναφορά στην αγορά των στεγαστικών δανείων των ΗΠΑ, που επίσης κατέρρευσε, έκαναν θόρυβο), έθιξαν μεν την αξιοπιστία τους σε επίπεδο εντυπώσεων, τους άφησαν δε να συνεχίσουν ανεμπόδιστα το έργο τους.

Οι οίκοι συνεχίζουν να κερδίζουν εκατομμύρια, αφού αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οταν μια χώρα ή μια εταιρεία θέλει να προσφύγει στις αγορές, πρέπει να έχει ένα «πιστοποιητικό» για το κατά πόσο και σε πιο βαθμό μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αυτό το πιστοποιητικό αποτελεί προϋπόθεση για την προσφυγή στις αγορές και το παρέχουν οι οίκοι αξιολόγησης. Επίσης, εκτός από την αξιολόγηση του αξιόχρεου μιας επιχείρησης, κράτους ή δήμου, παρέχουν και συμβουλευτικές υπηρεσίες. Συμβουλεύουν δηλαδή μια τράπεζα πώς να δανειστεί, ποια στοιχεία του ενεργητικού θα χρησιμοποιήσει για το δανεισμό, πού να απευθυνθεί και πώς να το κάνει (νομικά και χρηματοοικονομικά). Είναι οι ίδιοι που συμβουλεύουν τους εκδότες να δημιουργήσουν διάφορα προϊόντα χρέους και στη συνέχεια αξιολογούν αυτά τα προϊόντα.

Είναι ο μεγαλύτερος οίκος αξιολόγησης του κόσμου και αποτελεί θυγατρική του αμερικανικού ομίλου McGraw-Hill, που δραστηριοποιείται στους τομείς των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, των εκδόσεων, της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης. Η S&Ρ λειτουργεί εδώ και 150 χρόνια και παρέχει στους επενδυτές πληροφορίες για τον πιστωτικό κίνδυνο, τους χρηματιστηριακούς δείκτες, τις επενδύσεις στις κεφαλαιαγορές. Το 2009 πραγματοποίησε πάνω από 870.000 αναλύσεις πιστωτικού κινδύνου, αξιολογώντας στοιχεία χρέους που αντιστοιχούν σε 32 τρισεκατομμύρια δολάρια (το σύνολο της αγοράς χρέους εκτιμάται σε 42,1 τρισ. δολάρια).

Ο όμιλος της McGraw-Hill είχε το 2009 έσοδα 5,952 δισ. δολάρια (6,36 δισ. το 2008) εκ των οποίων τα 2,61 δισ. ευρώ (από 2,654 δισ. δολ. το 2008) προέρχονται από το τμήμα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που ηγείται η θυγατρική S&Ρ. Το τμήμα αυτό αποτελεί την αγελάδα του ομίλου, αφού από τον τζίρο των 2,61 δισ. δολ. παράγονται λειτουργικά κέρδη 1,014 δισ. δολ. Ο μεγαλύτερος μέτοχος στην McGraw-Hill είναι ο επενδυτικός οίκος Capital με ποσοστό 12,45% και ακολουθούν άλλοι θεσμικοί επενδυτές State Street Corp. 4,39%, Vanguard 4,22% κ.λπ.

Αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία. Διαχωρίζεται σε δύο τμήματα, τη Moody's Investors Service, που ασχολείται με τις αξιολογήσεις, και τη Moody's Analytics, που παρέχει αναλύσεις, έρευνες και οικονομικά δεδομένα.

Είναι εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με χρηματιστηριακή αξία 7,2 δισ. δολάρια. Μεγαλύτερος μέτοχος με 12,41% είναι ο Warren Buffet, μέσω της Pacific Cathaway. Επένδυσε όταν πολλοί κατηγορούσαν τους οίκους αξιολόγησης για μεθοδεύσεις και εσφαλμένες εκτιμήσεις στη διάρκεια της κρίσης του 2008, με αποτέλεσμα να πέσει η αξία τους. Και κέρδισε αρκετά λεφτά, αφού η μετοχή της Moody's από τότε υπερδιπλασιάστηκε ενώ ο Buffet μείωσε σημαντικά τη συμμετοχή του (συμπτωματικώς τις τελευταίες εβδομάδες η μετοχή υποχωρεί). Δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος είναι η Capital, ο ίδιος επενδυτικός οίκος που συμμετέχει και στην McGraw Hill, τη μητρική της S&Ρ. Αλλοι μέτοχοι της Moody's είναι Valueact holdings, Vanguard Group State Street κλπ.

Ο όμιλος Moody's είχε το 2008 έσοδα 1,755 δισ. δολάρια, λειτουργικά κέρδη 748 εκατ. δολ. και καθαρά κέρδη 457,6 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 1,205 δισ. δολάρια προήλθαν από τις αξιολογήσεις χρέους (Moody's Investors Service) και τα υπόλοιπα 550 εκατ. από τις υπηρεσίες της Moody's Analytics.

Είναι η τρίτη σε μέγεθος εταιρεία του κλάδου μετά την Standards & Poors και την Moody's. Την περίοδο 2008/2009 πραγματοποίησε έσοδα 559 εκατ. ευρώ, λειτουργικά κέρδη 137 εκατ. ευρώ και καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) 22 εκατ.

Ιδιοκτήτης της είναι ο γάλλος επιχειρηματίας Mark Ladreit de Lacharriere. Είναι κάτοχος του 73,6% των μετοχών (ή ασκεί δικαιώματα για το 87% των μετοχών) της εταιρείας Fimalac, η οποία κατέχει το σύνολο των μετοχών της Fitch Group. Η Fimalac ή Financiere Marc de Lacharriere είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Παρισιού με χρηματιστηριακή αξία 712 εκατ. ευρώ. Ο Mark Ladreit de Lacharriere, σημαίνον στέλεχος της γαλλικής και όχι μόνο επιχειρηματικής κοινότητας, συνδυάζει business, πολιτιστικές δραστηριότητες και εσχάτως αγαθοεργίες. Είναι μέλος του δ.σ. μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων όπως της Casino, της L'Oreal και της Renault. Το 2006 εκλέχτηκε πρόεδρος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Είναι επίσης πρόεδρος του εκδοτικού ομίλου La Revue des Deux Mondes και φιλανθρωπικού ιδρύματος. Είναι χορηγός στο Μουσείο του Λούβρου και πρέσβης καλής θέλησης της Unesco.

Διαβάστε επίσης

Στην κατηγορία

Πολιτική

Με λέξεις-κλειδιά

Οίκοι αξιολόγησης

Τελευταίες ειδήσεις στην κατηγορία Πολιτική

Αλλαγές σε θητεία και αναβολές προαναγγέλλει ο Μπεγλίτης

Ραγκούσης: Οι βουλευτές ψήφισαν την απελευθέρωση

Μαστίγιο για υπουργούς θέλει ο Σκανδαλίδης

Μαρκουλλή: Κυριαρχικό μας δικαίωμα η αξιοποίηση του φυσικού αερίου

ΚΚΕ: Νέα αντιλαϊκή θύελλα φέρνει το βάθεμα της κρίσης

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ: ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ JAMES O’ CONNOR του Κώστα Σκορδούλη

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ: ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ JAMES O’ CONNOR του Κώστα Σκορδούλη

Οι θεωρητικές αναζητήσεις του οικολογικού κινήματος αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ανάπτυξη της μαρξιστικής σκέψης στον 21ο αιώνα.

Απαιτείται πλέον από τους μαρξιστές μια συνολική κριτική επανεκτίμηση της παραδοσιακής έννοιας των «παραγωγικών δυνάμεων», μια ριζική ρήξη με την ιδεολογία της γραμμικής προόδου καθώς και με το τεχνολογικό και οικονομικό παράδειγμα του (μετα-)μοντέρνου βιομηχανικού πολιτισμού και της πολιτισμικής λογικής που το συνοδεύει.

Το θεμελιακό επίτευγμα του οικολογικού κινήματος είναι η κατανόηση της έκτασης στην οποία ο Ύστερος Καπιταλισμός έχει καταστρέψει το περιβάλλον. Ένα άλλο σημαντικό επίτευγμα του οικολογικού κινήματος είναι ο τρόπος με τον οποίο αμφισβητείται η γραμμική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων η οποία παρεμποδίζεται μόνο από την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ο υπερτονισμός της βασικής αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας και η αναγωγή όλων των επιμέρους αντιθέσεων σ' αυτήν, είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της εξίσου θεμελιακής αντίφασης ανάμεσα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τη ληστρική εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος.

Μια περισσότερο εκλεπτυσμένη ανάλυση της υλικής πλευράς της διαδικασίας παραγωγής είναι αναγκαία με βάση τη διερώτηση σχετικά με την αξία χρήσης. Η ειδοποιός διαφορά του οικοσοσιαλισμού σε σχέση με παραδοσιακές θεωρήσεις είναι ότι ο οικοσοσιαλισμός δίνει περισσότερη έμφαση στην αξία χρήσης των εμπορευμάτων, παρά στην ανταλλακτική αξία. Η συζήτηση σχετικά με την αξία χρήσης των προϊόντων περιλαμβάνει και μια συζήτηση για την κοινωνικά χρήσιμη παραγωγή η οποία συγκεκριμενοποιείται με ερωτήματα για το ποια προϊόντα είναι επιθυμητά από οικολογική και κοινωνική άποψη κτλ.

Ένα γόνιμο μονοπάτι σκέψης για την εξέταση αυτών των ερωτημάτων ανοίχθηκε από τον James Ο' Connor ο οποίος υπογραμμίζει τη λεγόμενη δεύτερη αντίφαση του καπιταλισμού: «θα πρέπει να προσθέσουμε στην πρώτη αντίφαση του καπιταλισμού που εξέτασε ο Μαρξ (την αντίθεση μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων παραγωγής) μια δεύτερη αντίφαση, την αντίφαση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των συνθηκών παραγωγής, οι οποίες και αφορούν τους εργαζόμενους, τον αστικό χώρο και τη φύση. Με την ίδια του την επεκτατική δυναμική, το κεφάλαιο θέτει σε κίνδυνο ή καταστρέφει τις ίδιες του τις συνθήκες παραγωγής, αρχίζοντας από το φυσικό περιβάλλον».

Σύμφωνα με την κλασική μαρξιστική θεωρία η κοινωνία αρθρώνεται σε δύο επίπεδα: το επίπεδο της οικονομικής (παραγωγικής) βάσης και το επίπεδο του πολιτικού εποικοδομήματος. Αφενός μεν η οικονομική βάση καθορίζει το πολιτικό εποικοδόμημα, αφ' ετέρου δε το εποικοδόμημα έχει επιπτώσεις στην οικονομική βάση. Με μια άλλη διατύπωση, οι δυνάμεις παραγωγής καθορίζουν τις σχέσεις παραγωγής αλλά και οι σχέσεις παραγωγής έχουν επιπτώσεις στις δυνάμεις παραγωγής. Αυτή η διαλεκτική ανάλυση αποκαλύπτει ότι η οικονομική βάση είναι η βάση ολόκληρης της κοινωνίας και επομένως ένας κοινωνικός μετασχηματισμός δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την αλλαγή της οικονομικής βάσης.

Ο O'Connor θεωρεί ότι στην κυρίαρχη αντίφαση μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων παραγωγής, που εξέτασε ο Μαρξ, περιλαμβάνεται και μια δεύτερη αντίφαση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των συνθηκών παραγωγής οι οποίες αφορούν τους εργαζόμενους, τον αστικό χώρο και τη φύση. Σύμφωνα με τον Ο' Connor το κεφάλαιο θέτει σε κίνδυνο και καταστρέφει τις ίδιες τις συνθήκες παραγωγής ξεκινώντας από το φυσικό περιβάλλον.

Εξετάζοντας τη σχέση μεταξύ της οικονομίας, της φύσης, και της κοινωνίας, ο O'Connor υποστηρίζει ότι η περιβαλλοντική κρίση θέτει μια αυξανόμενη απειλή στον ίδιο τον καπιταλισμό. Οι μελέτες του καταδεικνύουν την ισχύ της μαρξιστικής ανάλυσης για την κατανόηση της περιβαλλοντικής και κοινωνικής ιστορίας.

Ο Ο'Connor αναλύει την έννοια των συνθηκών παραγωγής. Το φυσικό περιβάλλον είναι η βάση των συνθηκών παραγωγής, δηλαδή των ανθρώπινων στοιχείων συμπεριφοράς, και των στοιχείων συμπεριφοράς της φύσης. Η όροι του φυσικού περιβάλλοντος καθορίζουν την παραγωγή και αντίστροφα η παραγωγή έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον. Αυτό το είδος διαλεκτικής ανάλυσης για την κοινωνία παρέχει μια στέρεη βάση για μια νέα επιστημονική μεθοδολογία. Η διαλεκτική επιστήμη θεωρεί τις αλλαγές ως κρίση μεταξύ αντιμαχόμενων παραδειγμάτων και ότι όλα στον κόσμο είναι δυναμικά και διασυνδεδεμένα σε παγκόσμιο επίπεδο, αντίθετα από τη μηχανιστική επιστήμη που θεωρεί τα αντικείμενα του κόσμου στατικά.

Κατά την άποψη του Ο'Connor η διαλεκτική ανάλυση αποδέχεται ότι τα πράγματα δεν είναι απόλυτα αλλά σχεσιακά (συνδέονται μεταξύ τους με συγκεκριμένες σχέσεις). Επίσης σε όλες τις θεωρίες και τις ιδέες πρέπει να αποδοθεί ένας ιστορικός και κοινωνικός χαρακτήρας, με άλλα λόγια οι θεωρίες και οι ιδέες εκφράζονται και λειτουργούν σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του έργου του O'Connor είναι η αποδοχή ότι υπάρχουν φυσικά όρια στην επέκταση της παραγωγής. Αυτό βασίζεται στην αποδοχή ότι η χρήση πρώτων υλών δεν είναι ανεξάντλητη. Με άλλα λόγια τα συμβατικά ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη αλλά και οι φυσικοί πόροι είναι πεπερασμένοι και ως εκ τούτου η ανάπτυξη της παραγωγής είναι επίσης πεπερασμένη.

Η διατύπωση της δεύτερης αντίφασης του καπιταλισμού παρέχει ένα όχημα για την κατανόηση για το πώς διαμορφώνονται οι συνθήκες παραγωγής και για το πώς η διαδικασία συσσώρευσης υποβάλλει τις συνθήκες παραγωγής σε αυξανόμενες πιέσεις που υπονομεύουν την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, των κοινοτήτων, του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και των οικολογικών συστημάτων γενικότερα. Η οικονομική ανάπτυξη από τη βιομηχανική επανάσταση έχει επιτευχθεί με μεγάλο κόστος και στο φυσικό περιβάλλον και στην αυτονομία των κοινοτήτων.

Το έργο του O'Connor φιλοδοξεί να απαντήσει επίσης στις μεταμαρξιστικές κριτικές, σύμφωνα με τις οποίες ο ιστορικός υλισμός δεν εκτιμά επαρκώς τη σημασία των νέων κοινωνικών κινημάτων.

Ένα κρίσιμο στοιχείο στη θεωρία του O'Connor για τη δεύτερη αντίφαση, είναι η θεώρηση των κοινωνικών δυνάμεων που μπορούν να αντισταθούν στην επίθεση του κεφαλαίου. Η διατύπωση της δεύτερης αντίφασης παρέχει ένα μεθοδολογικό πλαίσιο για την εκτίμηση της θέσης των κοινωνικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών κινημάτων που σύμφωνα με κάποιες θεωρήσεις δεν περιγράφονται πλήρως με ταξικούς όρους, στη διαμόρφωση των κοινωνικών συσχετισμών. Συγχρόνως, αναγνωρίζει την σύνθετη υφή των παραγωγικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και των συνθηκών παραγωγής, ανακαλώντας την παρατήρηση του Marx "ότι αυτές οι (παραγωγικές) δυνάμεις είναι φυσικές καθώς επίσης και κοινωνικές στο χαρακτήρα".

Σύμφωνα με αυτήν τη θεώρηση, η δυναμική της καπιταλιστικής ανάπτυξης πρέπει να γίνει κατανοητή ως μια πιο σύνθετη σειρά κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών διαδικασιών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η θεώρηση των συνθηκών παραγωγής, με κοινωνικά καθώς και με οικολογικά κριτήρια.

Στόχος είναι η διατύπωση μιας μεθόδου που συμπεριλαμβάνει τη θεώρηση των κοινωνικών δυνάμεων αλλά και των οικολογικών ορίων ώστε να παράσχει μια πληρέστερη θεώρηση του αντιφατικού χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Σύμφωνα με το έργο του O'Connor η διαδικασία συσσώρευσης υπονομεύει τις συνθήκες τις απαραίτητες για την παραγωγή και την πραγματοποίηση της αξίας, καθώς επίσης και τους απαραίτητους όρους για την αναπαραγωγή των συνθηκών παραγωγής, έτσι ο αντιφατικός χαρακτήρας του καπιταλισμού εμφανίζεται ευκρινέστερα από ότι στην κλασική προσέγγιση. Αυτή η θεώρηση εξυπηρετεί ως βάση για την κατανόηση του ρόλου των νέων κοινωνικών κινημάτων που αναπτύσσονται πάνω στις εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και έχουν στόχο να αμφισβητήσουν τις αρχές του κεφαλαίου και να οικοδομήσουν τα θεμέλια για την δημιουργία ενός οικολογικού σοσιαλιστικού μέλλοντος.

Αλλά η πραγματικά νέα πτυχή των φυσικών αιτίων είναι η θεώρηση της «ανισόμερης και συνδυασμένης ανάπτυξης» ως αιτία των κρίσεων. ΟO'Connor συνδέει την αυστηρή οικολογική ανάλυση με τη λογική των προσπαθειών αντίστασης τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια του καπιταλισμού.

Ο οικοσοσιαλισμός προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας νέας παγκόσμιας πολιτικής τάξης, πρώτον, λόγω της αυξανόμενης οικονομικής εκμετάλλευσης, και δεύτερον, επειδή η οικολογική υποβάθμιση είναι όλο και περισσότερο ένα ταξικό και «χωρο-ταξικό» ζήτημα. Αυτό υποδεικνύεται από την ανάπτυξη των κινημάτων για την περιβαλλοντική (και οικονομική και κοινωνική) δικαιοσύνη στο βορρά και τον "περιβαλλοντισμό των φτωχών" στο νότο. Οι κυρίαρχες ομάδες του βορρά οφείλουν ένα "οικολογικό χρέος" στις καταπιεσμένες μειονότητες και τον τρίτο κόσμο συνολικά. Η ευημερία των κυρίαρχων ομάδων στο βορρά βασίζεται στην οικολογική ζημία που γίνεται στις μειονότητες στο βορρά και το νότο.

Τελικά θα εξαρτηθεί από τα οικοσοσιαλιστικά ρεύματα  η δημιουργία ενός κινήματος που θα είναι σε θέση να συνθέσει τις διαφορετικές και συχνά ανοργάνωτες φωνές διαμαρτυρίας ενάντια στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, σε μια συνεπή δύναμη διεθνιστικής και πολυπολιτισμικής αλληλεγγύης.

Aντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μαύρη επέτειος του βομβαρδισμού της Χιροσίμα

Πυρηνικά όπλα-πυρηνική ενέργεια

δεν μπορούν να συνυπάρξουν  με την ανθρωπότητα

Η 6^η Αυγούστου 1945 έχει καταγραφεί ως μία από τις πλέον σκοτεινές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας, καθώς τότε συντελέστηκε από τις ΗΠΑ ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η βόμβα ουρανίου με το προσωνύμιο “Little Boy” που έπληξε τη Χιροσίμα και η αντίστοιχη πλουτωνίου με το προσωνύμιο “Fat man” που έπληξε το Ναγκασάκι, προκάλεσαν το θάνατο 300.000 ανθρώπων και άφησαν ανεξίτηλα σημάδια και ασθένειες σε όσους επέζησαν από την καταστροφή.

Εξήντα έξι χρόνια μετά, ο πυρηνικός αφοπλισμός παραμένει ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα της Παγκόσμιας Κοινής Γνώμης.

Εξήντα έξι χρόνια μετά, το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου ως τμήμα του παγκόσμιου αντιπυρηνικού κινήματος συνεχίζει τον αγώνα για την κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων, ιδιαίτερα στη «θερμή» και γεωπολιτικά ρευστή γειτονιά μας, έχοντας ως κυρίαρχο στόχο τη μετατροπή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής σε Ζώνη Ειρήνης, ελεύθερη από πυρηνικά και όπλα μαζικής καταστροφής.

Διακηρύσσουμε οτι τα πυρηνικά όπλα και η πυρηνική ενέργεια δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την Ανθρωπότητα. Ζητάμε από την Ελληνική Κυβέρνηση να πάρει όλες τις απαραίτητες διεθνείς πρωτοβουλίες για την κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων και για την αποτροπή εγκατάστασης νέων πυρηνικών σταθμών στην ευρύτερη περιοχή.